“Sorry, mag ik u een advies geven?”. Zo begon jaren terug als ik zag dat iemand een probleem met een hond had. Vaak was het antwoord: “Ja hoor”. Het echte antwoord kwam er vlak na, maar werd niet uitgesproken: “Nee, ik kan het zelf wel!!!!”. Mensen zeggen uit beleefdheid wel dat je ze mag helpen, maar eigenlijk willen ze dit helemaal niet. De reden dat mensen een verdediging opwerpen is eigenlijk vrij simpel. We leven in een maatschappij waarin alles perfect moet zijn. Examens moet je in 1 keer halen en je wordt altijd vergeleken met “het beste jongetje van de klas” of de betere broer/zus/collega. Een maatschappij waarin falen slecht is. Als iemand je dan wijst op je fouten, is dat erg. Je hebt immers gefaald. Het juist toegeven dat het je niet lukt en je hulp nodig hebt, is het begin van de verandering.
Niet fout
Mensen die zich verontschuldigen dat ze het fout doen, hebben het fout. Er is geen duisternis zonder licht. Geen fout zonder goed. Als je dus niet weet dat je het fout doet, kan je het ook niet goed doen. Je weet niet anders en niet beter. Je hebt dus niet gefaald. Daarom is het soms handig als iemand je op weg kan helpen. Iemand die het verschil kan uitleggen zonder jou aan te wijzen als schuldige. Eigenaren die naar mij toe komen hebben altijd het beste over voor hun hond. Is dat fout te noemen?
De wil om te veranderen
Ik heb er van geleerd. Ja, het is mogelijk om iemand die een verdediging opgooit te helpen. Hier zijn tactieken voor. Ik kies er voor om mensen te helpen die willen veranderen. Mensen die naar mij komen met een vraag geven aan beter te willen. Deze eigenaren willen zich inzetten. Niet even proberen, maar veranderen.
